Je hebt het recht om te weten wat er met jou gebeurt. Er moet met jou worden gepraat over het hulpverleningsplan en veranderingen daarin.
 

Het hulpverleningsplan wordt bewaard bij alle andere gegevens die de instelling over jou opschrijft. Al deze gegevens bij elkaar noem je het dossier. Je hebt recht om je dossier te lezen. Staan er fouten in je dossier, klopt bijvoorbeeld je geboortedatum niet, dan heb je er recht op dat dit aangepast wordt. Ben je het niet eens met wat er over jou in het dossier is opgeschreven? Dan kun je hierover in gesprek gaan.
 

Privacy betekent het recht op de bescherming van je privéleven. Er zijn regels waar iedereen zich aan moet houden. Het is belangrijk dat er netjes wordt omgegaan met de informatie over jou. Als je zestien jaar of ouder bent, kan de instelling normaal gesproken alleen met je ouders overleggen als jij daar toestemming voor geeft.

Als je onder toezicht bent gesteld moeten de groepsleiding en de andere hulpverleners in de instelling aan de jeugdbeschermer en aan de kinderrechter laten weten hoe het met je gaat. Voordat ze informatie over jou geven, moeten ze dit eerst met jou bespreken. Het is ook belangrijk dat jij je persoonlijke en waardevolle spullen
goed kunt opbergen. Bijvoorbeeld je sierraden of je telefoon. De instelling moet hiervoor zorgen, door je een kast of een la te geven die je op slot kan doen.

Je hebt recht op zakgeld. Van wie je dit krijgt en hoeveel je krijgt, hangt af van de groep waar je in zit en van je leeftijd. Wil je hier meer over weten? Vraag ernaar bij je groepsleiding. Komen jullie er samen niet helemaal uit? Je kunt ook altijd een vertrouwenspersoon om hulp vragen.
 

In overleg met de instelling, jou en je ouders en afhankelijk van je leeftijd, worden afspraken gemaakt over wie er op bezoek mogen komen, hoe vaak en hoe lang.
 

Als je volgens jouw geloof op vaste tijden moet bidden, of bepaalde dingen niet mag eten dan moet hier rekening mee worden gehouden.
 

Jouw stem en mening is belangrijk als het gaat over dingen die jou aangaan. Je hebt recht om mee te praten en om mee te denken over je eigen hulpverleningsplan, de regels op een groep of over
de hulp die je krijgt. Er zijn verschillende manieren waarop jij je stem kunt laten horen. Bijvoorbeeld tijdens een groeps- of huisvergadering. Daarin kun je allerlei dingen bespreken zoals het eten, hoe je met elkaar omgaat of welke activiteiten jullie samen doen.

Een belangrijke vorm van inspraak is de cliëntenraad/jongerenraad. Iedere instelling moet een jongerenraad hebben waarin jongeren zitten. In een jongerenraad kun je alles bespreken wat belangrijk is voor je verblijf in de groep: zakgeld, activiteiten die jullie samen doen, hoe de groepsleiding met jullie omgaat enzovoort. Vraag aan
de groepsleiding hoe dat in jouw instelling zit en hoe je kunt mee doen.

Je hebt recht op onderwijs. Je moet dus naar school kunnen gaan. Vaak ben je ook nog verplicht om naar school te gaan
 

Als je vindt dat de instelling je niet eerlijk behandelt, of dat ze niet voldoende rekening houden met je rechten, kun je daarover klagen. Je kunt je klachten bespreken met je mentor of de manager van de groep. Een gesprek is vaak al genoeg om een probleem op te lossen. De vertrouwenspersoon kan je hierbij helpen als je het
moeilijk vindt.

Je hebt altijd het recht om met je klacht naar de klachtencommissie te gaan. De klachtencommissie bestaat uit drie mensen. Zij bespreken de klachten van jongeren of hun ouders over (medewerkers van) de instelling. De klachtencommissie zegt of je gelijk of ongelijk hebt. Wil je dat je klacht door een klachtencommissie wordt behandeld, dan moet je je klacht opschrijven en bij de klachtencommissie inleveren. De groepsleiding kan je daarbij helpen. Of vraag de vertrouwenspersoon, hij/zij kan je ook helpen met de klachten op te schrijven. 
 

Het kan gebeuren dat je een probleem hebt met je ouders, bijvoorbeeld over wanneer jullie elkaar zien. Je kunt de kinderrechter dan vragen om een bijzonder curator te benoemen die voor jouw belangen op komt. Wil je hier meer over weten, vraag dit dan aan de vertrouwenspersoon.

Als je een casemanager hebt, noem je dit vrijwillige hulpverlening. Een casemanager kan alleen hulp en advies geven. Jij en/of je ouders mogen uiteindelijk beslissen wat er precies gebeurt. 

Soms gaat het thuis niet zo goed. Er komt dan een professional met jou en je ouders meekijken hoe het weer beter kan gaan. Dit noem je een jeugdbeschermer of een gezinsvoogd. Hij of zij wil jullie helpen om de problemen thuis weer op te lossen. 

Elke jeugdhulpinstelling heeft een klachtencommissie. Zij beoordelen klachten en kunnen daar een uitspraak over doen. In de commissie zitten mensen die niet bij de jeugdhulpinstelling horen. Zij zijn dus onafhankelijk.