Anouk (17) ‘Ik dacht: hoe moet dit nu verder?’

“Ik was 15 jaar, woonde bij mijn vader en mijn stiefmoeder. Veel discussies thuis, het botste voortdurend. Eerst thuis hulp gekregen. Daarna zou ik voor drie maanden naar een woongroep gaan en dan terug naar huis. Maar daar is het nooit meer van gekomen.”

Chinese Muur
“Ik heb in de crisisopvang gezeten, in drie verschillende woongroepen en in een kliniek voor gedragsproblemen. Ik ging overal tegenin. Als mensen te dicht bijkomen, trek ik een Chinese Muur op. Toen ik uiteindelijk in weer in een andere woongroep kwam, ging het helemaal fout. Iemand die daar ook zat, had een hele tas vol drank en drugs. Speed. Coke. In het begin vond ik het geweldig, dit was de shit! Maar ik ben verslavingsgevoelig, dus het was voor mij helemaal niet goed.”

“Thuis was het al niet zo veilig en nu kom ik in de jeugdzorg weer in een onveilige situatie.”  

Voelde me niet veilig
“De leiding van de woongroep wist ervan, ze zagen het, maar ze deden niets. Ik heb het gemeld bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd. Gesprek gehad met locatiemanager van de woongroep. Ze wekten niet de indruk dat ze er iets aan gingen doen. Voelde me daar niet goed bij, niet veilig. Ik dacht: hoe moet dit nu verder? Thuis was het al niet zo veilig en nu kom ik in de jeugdzorg weer in een onveilige situatie. Daarna heb ik tien weken in een afkickkliniek gezeten. Ze hebben mijn leven hebben gered, want ik zat op het randje.” 

Stuk rustiger
“Mijn leven is nu een stuk rustiger. Heb ik een plekje voor mezelf, een studiootje. Er is altijd begeleiding aanwezig. De afgelopen twee jaar heb ik veel gesprekken gehad met een vertrouwenspersoon. En veel geappt. Het is heel fijn als er een luisterend oor is en dat er wordt meegekeken door iemand die onafhankelijk is.”

Heb jij een soorgelijk verhaal meegemaakt en wil je er in vertrouwen over praten? 
Neem contact op Terug naar de campagne